Gra w zadowolenie

Obecna sytuacja na ?wiecie, zbli?aj?cy si? nieuchronnie kryzys gospodarczy, codzienne doniesienia o nowych zachorowaniach, przygn?biaj?ce wiadomo?ci i niepokoj?ce statystyki.

Nie chc? o tym my?le?.

Nie chc? my?le? o koronawirusie i jego skutkach. I tak nadejd? – czy si? b?d? nimi martwi?, czy nie. Nie chc? si? nad tym zastanawia?, skoro nie mog? zrobi? nic wi?cej poza stosowaniem si? do zalece?.

Gdzie? z ty?u g?owy mam my?l, ?e trwa pandemia, ale zajmuj? si? codziennymi sprawami, staram si? funkcjonowa? normalnie. Do tej pory ca?kiem nie?le mi to wychodzi, jednak s? momenty, gdy po przeczytaniu ró?nych artyku?ów i postów na Facebooku zaczynam za du?o my?le?. Wyobra?a? sobie. Przewidywa?. Martwi? si?.

I wtedy przypominam sobie o Grze.

Gra w zadowolenie

„Pollyanna” autorstwa Eleanor H. Porter jest jedn? z moich ukochanych ksi??ek z dzieci?stwa, do której sentymentalnie wracam co kilka lat. To historia jedenastoletniej dziewczynki, która po ?mierci ojca trafia do ciotki i wywraca jej ?wiat do góry nogami – wszystko za spraw? dzieci?cej ufno?ci, pogodnego usposobienia i grania w Gr?, która powsta?a przypadkowo, w zaskakuj?cych okoliczno?ciach.

Gdy Pollyanna i jej ojciec zostali sami (matka dziewczynki zmar?a wkrótce po porodzie), ?yli bardzo skromnie, pieni?dzy wystarcza?o im na najwa?niejsze potrzeby. Dziewczynka marzy?a o lalce, ale ojca nie by?o sta? na to, ?eby kupi? j? córce. Pewnego dnia otrzymali dary od Ko?a Opieki i znale?li w?ród nich par? drewnianych kul, które kto? odda?, s?dz?c, ?e mo?e jakiemu? dziecku si? przydadz?. Lalki, niestety, nikt nie podarowa?.

Ojciec, widz?c smutek Pollyanny i chc?c j? podnie?? na duchu, zaproponowa?, ?eby znale?li jedn? rzecz, z której mo?na cieszy? si? w tej sytuacji: zaproponowa?, ?e mog? cieszy? si?, ?e dziewczynka nie potrzebuje tych kul, bo jest zdrowa, nie ma z?amanych nóg.

I tak powsta?a gra, maj?ca tylko jedn?, prost? zasad?: ?eby w ka?dej trudnej sytuacji znale?? co? radosnego, co? dobrego. Gra w zadowolenie.

Z ksi??ek dla dzieci ju? wyros?am, ale Gra ze mn? zosta?a. Gdy tylko dopad? mnie pierwszy kwarantannowy kryzys, od razu sobie o niej przypomnia?am i zacz??am spisywa? list? drobnych dobrych rzeczy, z których mog? si? cieszy?.

1/ Ciesz? si?, ?e to wirus, a nie wojna. Ludzie nie walcz? przeciwko sobie, tylko przeciw wirusowi. Razem.

2/ Ciesz? si?, ?e przez jaki? czas lasy i szlaki górskie by?y zamkni?te (cho? bardzo t?skni?am za wyj?ciem do lasu). Ju? dawno przyroda potrzebowa?a odpoczynku od ludzi.

3/ Ciesz? si?, bo sto razy bardziej ni? zawsze doceni?am mieszkanie na wsi, posiadanie ogrodu. Czuj? si? uprzywilejowana, mog?c w ka?dej chwili wyj?? na podwórko.

4/ Ciesz? si?, bo dzi?ki kwarantannie zacz??am realizowa? plan treningowy wydrukowany 2 lata temu. Nigdy nie przepada?am za ?wiczeniem w domu, wola?am rower, rolki, siatkówk?, ?y?wy. Teraz przekona?am si? do domowych treningów i (!) nawet zacz??y mi sprawia? przyjemno??.

5/ Ciesz? si?, bo gdyby nie obowi?zkowe zamkni?cie w domu, nie sp?dzi?abym tyle czasu z moimi bliskimi, na co w ostatnich miesi?cach nie mia?am zbyt wiele czasu.

6/ Dzi?ki przebywaniu w domu rodzinnym mog? poczu? si? troch? jak w dzieci?stwie, gdy dom i podwórko by?y moim ca?ym ?wiat, który ka?dego dnia odkrywa?am, buszuj?c w szafach, przegl?daj?c rzeczy na strychu, przemeblowuj?c pokój trzy razy w miesi?cu.

7/ Dzi?ki zamkni?ciu w domu przypomnia?am sobie, jak to jest si? nudzi? i jak twórcza mo?e by? nuda, czego nie do?wiadczy?am przez ostatnich kilka lat.

8/ Nie jest tak ?le, bo mam komputer i internet, który ??czy mnie ze ?wiatem.

9/ Gdyby nie wirus, na pewno nie przeczyta?abym tylu rozdzia?ów z naukowych ksi??ek i czasopism, do czego by?am zmuszona, gdy wprowadzono zdaln? nauk?. Do tej pory uczy?am si? g?ównie z notatek z wyk?adów. Nie odkry?abym, ?e czytanie takich ksi??ek, nawet je?li s? napisane naukowym j?zykiem, jest dla mnie bardzo przyjemnym sposobem na nauk?.

10/ Ciesz? si?, ?e dzi?ki zdalnej nauce mog?am dostrzec, ?e moim wyk?adowcom nie przesta?o zale?e? na studentach i ?e staraj? si? w miar? mo?liwo?ci u?atwi? nam nauk? w tym czasie.

11/ Ciesz? si?, bo mog? uczy? si? we w?asnym tempie – jednego przedmiotu mog? si? uczy? 30 minut, a nad innym mog? sp?dzi? 3 godziny, bo akurat tyle potrzebuj? i mam na to ochot?.

12/ Ciesz? si?, ?e mog? codziennie wstawa? bez budzika.

13/ Ciesz? si?, ?e cho? biblioteki s? zamkni?te, mam du?y zapas ksi??ek w domu, które od dawna chcia?am przeczyta?, a odk?ada?am na pó?niej. Gdyby nie kwarantanna, wci?? wypo?ycza?abym nowe z biblioteki, zamiast czyta? te, które mam.

14/ Gdyby nie kwarantanna, nie by?oby mnie w domu rodzinnym i omin??aby mnie wi?kszo?? wiosennych prac w ogrodzie, które bardzo lubi?.

15/ Poza drobnymi rado?ciami dotycz?cymi mojej codzienno?ci, bardzo ciesz? mnie wszystkie wspania?e inicjatywy, które podejmuj? ludzie, ?eby nawzajem sobie pomaga? w tym trudnym czasie. A jest ich mnóstwo: akcja Wzywamy posi?ki, która zajmuje si? dostarczaniem jedzenia dla personelu medycznego, podobna – Obiady dla bohaterów; Localspots.pl – strona z map? sklepów, restauracji, które oferuj? towary do zakupu na wynos lub z dowozem, dzi?ki czemu mo?na pomóc im w utrzymaniu si?; w podobnym celu powsta?a akcja, któr? mo?na znale?? pod hasztagiem #wspierampolskiemarki lub #wspierampl, gdzie internauci polecaj? sobie nawzajem polskie firmy, marki, rzemie?lników; aby wesprze? dzieci, które potrzebuj? komputerów do nauki zdalnej, na Facebooku powsta?a grupa Uwolnij z?omka, gdzie ludzie z ca?ej Polski wstawiaj? og?oszenia o komputerach, laptopach, s?uchawkach, kamerkach, które maj? do oddania; wiele zbiórek publicznych, wielu wolontariuszy pomagaj?cych starszym osobom.

Spróbuj zagra? w Gr? i zrobi? swoj? list?. Zawsze znajdzie si? cho? jedna rzecz, z której mo?na si? cieszy?. Serio.

_____

Je?li wiesz o jakiej? inicjatywie, której nie wymieni?am w punkcie 15, napisz mi o niej, ?ebym mog?a uzupe?ni? list? i ?eby jak najwi?cej osób si? dowiedzia?o o dobrych akcjach.

Tekst nie zosta?by opublikowany, gdyby nie rozmowa z P. – dzi?kuj?! ?