PAMI?TNIK: Po co?

Pami?tnik zacz??am pisa? jako 9-letnie dziecko i nie zastanawia?am si? nad tym, dlaczego chc? pisa?, czy na co? mi si? to przyda (dopiero doros?o?? przyzwyczaja nas do tego, ?e wszystko co robimy, musi by? po co?. A nie musi.) – po prostu pewnego dnia wróci?am ze szko?y i chcia?am spróbowa?.

Ty te? nie musisz si? zastanawia?. Zak?adam jednak, ?e je?li masz lat wi?cej ni? 9, a w dodatku pisanie pami?tników by? mo?e zawsze kojarzy?o Ci si? z trzynastolatkami zapisuj?cymi swoje sekrety i nawet nie przysz?o Ci do g?owy, ?eby pisa? – zapewne potrzebujesz motywacji.

W?a?nie po to powsta? ten tekst – chc? Ci? przekona?, ?e warto pisa? pami?tnik bez wzgl?du na to czy jeste? licealist? na mat-fizie, niesystematyczn? studentk?, znudzonym ?yciem emerytem, zapracowanym ojcem, pocz?tkuj?c? podró?niczk?, zbuntowanym nastolatkiem czy kimkolwiek innym. Zatem: co daje pisanie i po co pisa? pami?tnik?

1/ Nauka systematyczno?ci

Codzienne pisanie mo?e wydawa? si? niemo?liwe do wykonania w naszym ?yciu pe?nym obowi?zków i tysi?ca zada? do zrobienia „na wczoraj”. Rozumiem to. Ale nie chodzi o to, ?eby pisa? codziennie, tylko systematycznie. Mo?e dwa razy w tygodniu, a mo?e raz na trzy tygodnie. A mo?e w jednym tygodniu codziennie, w kolejnym wcale, a w jeszcze nast?pnym – trzy razy w tygodniu. Je?li pisanie Ci? wci?gnie, nawet si? nie zorientujesz, a nauczysz si? systematyczno?ci, która po pewnym czasie stanie si? nawykiem i z pewno?ci? przyda Ci si? w ka?dej innej dziedzinie ?ycia.

2/ Uporz?dkowanie

Dla mnie to najwi?ksza zaleta pami?tnika – pisanie daje mi spokój my?li i pozwala je uporz?dkowa?. Gdy mam w g?owie huragan, jestem po intensywnym dniu, kiedy du?o si? dzia?o, sto tysi?cy my?li na minut? przep?ywa mi przez g?ow? i akurat nie mam okazji (lub ochoty) by komu? o tych my?lach opowiedzie? – wtedy pisz?. To uspokaja, pozwala odci??y? my?li. A spojrzenie na swoje obawy, my?li, trudno?ci, gdy s? zapisane na papierze, daje zupe?nie inn? perspektyw?.

3/ Analiza my?li

S? dni, gdy jest mi bardzo smutno, ?zy same nap?ywaj? do oczu, ale gdy kto? pyta, dlaczego, w g?owie pojawia mi si? tylko odpowied? „nie wiem”. Mam ochot? odpowiedzie? „nic”, ale przecie? wiem, ?e to nieprawda, ?e co? si? pod tym kryje. Mam poczucie, ?e tak naprawd? wiem, co jest przyczyn? mojego smutku, ale sama nie chc? do siebie dopu?ci? my?li o niej.

Wtedy otwieram pami?tnik i zaczynam pisa?, cokolwiek mi przyjdzie do g?owy. Najcz??ciej zaczynam opisywa? dzie? od pocz?tku, a? si? „rozpisz?”, a potem zawsze w ko?cu zaczynam pisa?, o tym, o czym naprawd? my?l?. Wylewam z siebie my?li, które nie zawsze da si? u?o?y? w zdania. Czasem nawet trudno u?o?y? je w s?owa. Pisz?, co tylko mi przyjdzie na g?owy, nie zastanawiaj?c si? nad poprawno?ci? gramatyczn? i sk?adni?.

Albo jest dzie?, gdy bardzo si? czym? stresuj?. Zaczynam pisa? o tym co czuj? i jak postrzegam sytuacj?, w której jestem. Zdarza si? tak, ?e po przeczytaniu takiego wpisu dostrzegam drugie dno – ?e wcale nie stresuje mnie jaka? sytuacja w ca?o?ci, tylko na przyk?ad jedna potencjalna rozmowa, obawa o ocenienie mnie.

Co?, czego nie dostrzeg?abym w sobie, tylko o tym my?l?c, mog? zanalizowa?, gdy widz? to na papierze. ?atwiej mi znale?? przyczyn?, pisz?c. A gdy ju? znam przyczyn?, mog? próbowa? sobie z ni? radzi?.

Uwaga: na trudne sytuacje bardziej ni? pisanie polecam rozmow?. Dzia?a du?o lepiej.

4/ Styl pisania

Ten „skutek uboczny” mo?e szczególnie przyda? si? osobom, które maj? w planach (lub marzeniach) zawód zwi?zany ze s?owem szeroko poj?tym. Je?li chcesz zosta? dziennikarzem, marzy Ci si? napisanie reporta?u, ksi??ki lub po prostu chcesz nauczy? si? ?adnie pisa?, pami?tnik b?dzie ?wietn? rozgrzewk?. Pisania nauczysz si? tylko dzi?ki pisaniu („Tych bowiem rzeczy, których trzeba si? nauczy?, by je wykonywa?, tych uczymy si? w?a?nie przez ich wykonywanie; tak np. budowniczowie kszta?c? si? buduj?c domy, a cytrzy?ci – graj?c na cytrze.”* – Arystoteles wiedzia?, co mówi.) ?wiczenie stylu – co?, co dzieje si? automatycznie, wr?cz przy okazji, a jest du?ym plusem.

5/ Charakter pisma

W dobie komputerów, po zako?czeniu edukacji w?a?ciwie przestajemy pisa?. Coraz cz??ciej mówi si? o wtórnym analfabetyzmie. Mo?e ?adny charakter pisma nie jest niezb?dnym przymiotem, ale… czy nie jest przyjemniej podpisa? si? na dokumentach zamaszy?cie i czytelnie?

6/ Przypomnij sobie siebie

Czytaj?c swoje stare zapiski mo?esz przekona? si?, jak si? zmieniasz i jak zmienia si? Twoje my?lenie w wyniku wydarze?, które Ci? spotykaj?; wróci? do najlepszych momentów, których szczegó?y cz?sto umykaj? z przeci??onej nat?okiem informacji pami?ci. Mo?esz przypomnie? sobie, co kiedy? by?o dla Ciebie wa?ne i dlaczego. To bardzo cenna wiedza.

7/ Pami?tka

W zesz?ym roku przypadkiem znalaz?am zeszyt z zapiskami mojej cioci, która zmar?a zanim mia?am okazj? j? pozna?. By? to dziennik z podró?y, dwa tygodnie opisane dzie? po dniu, tak dobrym stylem, ?e czu?am si? tak, jakbym czyta?a ksi??k?. Nigdy jej nie spotka?am, a czytaj?c jej s?owa, my?li przelane na papier, czu?am jakbym pozna?a j? osobi?cie. Czytanie opowie?ci o swojej rodzinie to niesamowite uczucie.

Mo?e warto pisa? chocia?by po to, ?eby zostawi? komu? swoj? histori??

8/ Praca nad sob?

Jak dobrze znasz siebie? Czy wiesz, co zajmuje Ci najwi?cej my?li, najwi?cej czasu, jakie s? Twoje najwi?ksze zalety, do czego d??ysz?

Pami?tnik jest genialnym narz?dziem do pracy nad sob?, idealnym miejscem do snucia planów, marze?, zapisywania celów. Analizowania swojego charakteru i po prostu… obserwowania siebie.  

Warto pisa?. Utrwala? up?ywaj?cy z niepokoj?c? pr?dko?ci? czas. To, co teraz masowo robimy w mediach spo?eczno?ciowych, zróbmy tylko dla siebie. Pami?tnik w niczym nie przypomina przefiltrowanych zdj?? z Instagrama. Oprócz zapisków z najlepszych momentów i najbardziej emocjonuj?cych prze?y? jest w nim du?o smutku. S?abo?ci. Tego, czym nie ma si? ochoty nikomu si? chwali?.

Czyli prawdziwo?ci.

A my dzi? bardzo, bardzo potrzebujemy prawdziwo?ci.

_____

zdj?cia: Tomasz (dzi?kuj?!)